De uitdaging van Ajax — drukzetten als zwak punt op weg naar Europa

Ajax won weliswaar met 2‑0 van Heracles Almelo, maar beveiligde de overwinning niet met overtuigend spel. Integendeel: de wedstrijd legde bloot dat drukzetten – een cruciaal element in moderne, dominante voetbalstijl – nog steeds broos is bij de Amsterdammers ﹙met name wanneer de fysieke uitvoering hapert of de onderlinge afstemming ontbreekt﹚

Het moment van verontrusting

Een cruciale fase van de wedstrijd kwam na 71:39, toen Ajax druk probeerde te zetten met spelers als Edvardsen, Weghorst, Klaassen en Taylor. Hun poging was niet gecoördineerd, waardoor een simpele pass van Heracles tussen de linies tot een torenhoog risico leidde: één speler ontving de bal centraal en kon vrij opbouwen, dertig meter diep in Ajax’ positie ﹙“hij draait open en kan zo dertig meter opstomen”﹚In de Champions League zou zo’n situatie direct afgestraft worden.

Tactiek versus realiteit

Heitinga lijkt de nadruk te leggen op druk vooruit – een aanvallende, energieke speelstijl die klasse, vertrouwen en discipline vereist. En hoewel Ajax zeker de fysieke inzet toont, is de synchronisatie vaak suboptimaal. Gouka signaleert dat het ‘fysiek’ er wel is, maar de elektronische afstemming tussen spelers niet. Hij stelt: “Of ze hebben in die fase van de wedstrijd de puf niet meer of Ajax heeft niet de juiste afstemming” ﹙en dat is duidelijk een probleem dat opgelost moet worden﹚

De vergelijking met PSV

Een treffende vergelijking benadrukt het drama: PSV zou wellicht met gemak dezelfde wedstrijd winnen, terwijl Ajax “er wekenlang aan het studeren, aan het knokken, aan het buffelen” is, net genoeg punten binnensleept, maar met permanent verhoogde inspanning — alsof elke wedstrijd uit de tenen moet komen. PSV daarentegen kan doorgaat met efficiënte uitvoering én behoudt gemakzuchtigheid in de uitvoering

Wat betekent dit voor de toekomst?

Voor Ajax – met Champions League-ambities – is dit een signaal: fysieke inspanning alleen is niet voldoende. De club zal definitief werk moeten maken van slimme organisatie, positionele discipline, en collectieve respons op balverlies of organisatie van de speelwijze. Video-analyse is een hulpmiddel, maar zonder concrete verbeteringen blijft het tegenhouden van drukstelling een kwetsbaarheid die tegen topclubs moeiteloos kan worden afgestraft.

Kortom, Ajax lijkt nog te veel afhankelijk van veerkracht en wilskracht. Dat kan op Eredivisieniveau volstaan – maar niet op Europees toneel. Wil Ajax durven drijven op een fundament van intelligente organisatie en collectieve pressie, dan moet de club niet alleen trainen op fysieke kracht, maar vooral op intelligentie, samenhang en discipline. Alleen dan is de stap naar solide prestaties in de Champions League realistisch.